در جنگل و بیشه در هم تنیده و پهناور علاوه بر درختان تناور موجوداتی زندگی می کردند که امروزه از این منطقه رخت سفر بسته و رفته اند.

   یکی از این جانوران بومی، اسب های وحشی با نام عمومی ایلخی هم زندگی می کردند. این اسب ها در صورتی که کسی موفق به رام کردن آن ها می گشت وسیله ی خوبی برای نقل و انتقالات و مسافرت محسوب می شد و البته پس ار پیر شدن این اسب ها، آن ها را دوباره میان اسب های ایلخی بر می گرداندند. عقاید خاصی درباره اسب در قدیم رایج بوده از جمله اینکه با خود روزی می آورند و جزوی از خانواده اند و همچنین از نوامیس می باشد و ... که نشان از اهمیت این جانور نسبت به سایر جانوران اهلی می باشد.

   اسب های ایلخی مایه برکتی برای منطقه بودند و هر از چند گاهی صدای شیهه و تاخت و تاز آن ها از داخل جنگل به گوش می رسید. این گونه اسب های وحشی بلند قد، به رنگ زرد تیره، با لکه های سفید در چند قسمت از اندام های مختلف این حیوان نجیب، شکوه خاصی به آن می بخشید.

هنوز هم هستند از اهالی کسانی که این اسب ها را به خاطر دارند.

   ولی این اسب ها چه شدند؟ آیا اهالی منطقه آنها را گرفتند و در ضمن کارهای کشاورزی از بین بردند یا ...